Ostatki to ostatnie dni karnawału, rozpoczynające się w Tłusty Czwartek a kończące Popielcem. Bardzo często Ostatkami nazywany jest też tylko wtorek przed Środą Popielcową.
Ostatnie dni zapustów, czyli dzisiejsze ostatki właściwie niewiele różniły się od współczesnych. Jest to czas hucznych zabaw, obfitego jedzenia i picia. W niektórych regionach Polski (szczególnie na południu) organizowane są ostatkowe kuligi i bale.
W polskiej tradycji ostatnie trzy dni znane są jako mięsopusty. Nazwa nawiązuje do objadania się mięsem, które następnie znikało ze stołów nawet na cały post. Pod koniec wtorkowych zabaw (najczęściej przed północą) podawany był podkurek – lekki posiłek, składający się głównie z jaj, mleka i śledzi, będący przejściem od tłustych do postnych potraw. W innych regionach podkurka zastąpił śledzik, symbol chudego jedzenia i postu.
Do ostatkowych zwyczajów należało m.in. przywoływanie wiosny. Po wsi wędrowały tak zwane maszkary zapustne, czyli hałasujący przebierańcy, niosący kozę, bociana i niedźwiedzia, którzy mieli ożywić przyrodę. Następnie urządzano „podkoziołki”, czyli wykupywanie przez dziewczęta tańców z wybranym chłopcem. Pieniądze należało wrzucić do misy ustawionej obok figurki koziołka. Inną tradycją był taniec najstarszej kobiety we wsi na „wysoki len”, bowiem od tego jak wysoko podskoczyła w tańcu, miała zależeć wysokość plonu. Na Warmii panował przesąd, że dokładnie o północy zabawy i tańce muszą się zakończyć, ponieważ wierzono, że kto nie dochowa tradycji, cały rok będzie tańczyć z diabłem.
Najpopularniejszą zabawą ostatkową na świecie jest Karnawał w Rio de Janeiro. Karnawał ten zaliczany jest do świąt ludowych obchodzonych w Brazylii od ostatniego piątku przed Środą Popielcową. Jego tradycja pochodzi z XVII wieku. Uczestnicy parady symbolicznie otrzymują klucze do miasta, odbywają się pokazy sztucznych ogni. Nieodłącznym elementem są konkursy samby oraz bogate i barwne (i nierzadko skąpe) stroje. Kolejną znaną imprezą jest Karnawał w Wenecji, którego początki sięgają XI w., a rozkwit przypada na wiek XVIII. Wówczas znany był jako najdłużej trwający karnawał (od października do Środy Popielcowej). W czasach Napoleona uroczystości osłabły, świętowano głównie w gronie rodziny i znajomych. Odrodził się dopiero w 1979 roku. Zaczęto wybierać myśl przewodnią balu, zgodnie z którą przygotowywane są maski i stroje.